490 δολοφονημένοι στον πάτο του Αιγαίου μας φαίνονται λίγοι για να υπάρχει τόση σιωπή;
Τις μέρες των βομβαρδισμών στη Γάζα οι νεκροί ήταν λιγότεροι. Μάλλον αν κατάφερναν να πατήσουν στη στεριά τότε θα είχε γίνει μεγάλο θέμα. Λες και ο βίαιος θάνατος τους από τη μια τους κάνει ανύπαρκτους και από την άλλη λύνει τα χέρια όσων θα είχαν την τύχη τους στα χέρια τους.
500 ψυχές πετάχτηκαν στη θάλασσα, όταν οι διακινητές εμβόλισαν το σαπιοκάραβο που τους είχαν στοιβάξει, ανοιχτά της Μάλτας. 15 μονάχα πρόσφυγες γλίτωσαν από αυτό το μακελειό, όταν τους περισυνέλεξαν μισοπεθαμένους, όταν πια είχαν περάσει 4 ολόκληρα μερόνυχτα στα κύματα.
Τι κρύβεται πίσω απ’ αυτή τη δολοφονία;
Ποιά συμφέροντα εξυπηρετούνται; Μόνο η Ευρώπη Φρούριο ωφελείται που δεν αύξησε τον αριθμό των μεταναστών κατά 490 ακόμη;
Η πολιτική των κλειστών συνόρων και της Ευρώπης Φρούριο, της Frontex και των άλλων κατασταλτικών μέσων έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα τη μια ανθρώπινη τραγωδία μετά την άλλη.
Σ’ αυτό το ταξίδι θανάτου για ζωή, όλα δουλεύουν για το κύκλωμα διακίνησης ανθρώπων με συνένοχους όλους. Τις κυβερνήσεις, τους διακινητές, τους κρατικούς λειτουργούς, τους απαθείς πολίτες, τους φοβισμένους από τον “άλλο”.
Όσο θα θεωρείται η προσφυγιά έγκλημα και θα αντιμετωπίζεται με κλειστά σύνορα και στρατόπεδα κράτησης, τόσο η Μεσόγειος θα γεμίζει πτώματα μικρών παιδιών και νέων ανθρώπων.
Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης
